Organizatori Ljetnih igara u Parizu ovog puta publici predstavljaju samo iluziju plamena.
A gdje je onda olimpijski plamen?
Bio je to spektakularan završetak vizuelno zadivljujuće ceremonije otvaranja: posuda sa olimpijskim plamenom se podigla balonom u vazduh, i zaustavila se na visini od šezdeset metara, obasjavajući zlatno žutom bojom nebo iznad Pariza. Svako ko se pitao ko je odgovoran za goruću posudu iznad krovova glavnog grada, mogao bi biti iznenađen kada sazna da ovogodišnji olimpijski plamen ne gori, već je električan.
Plameni prsten školjke stvara 40 LED reflektora, a prividni oblak dima koji ga okružuje napravljen je od vodene pare koju proizvodi 200 mlaznica za maglu visokog pritiska. Prema organizatorima, struja za svjetlo dolazi iz 100 posto obnovljivih izvora energije, iz francuskog državnog dobavljača energije Électricité de France (EDF). Kada su bivši olimpijski sportisti Marie-José Pérec i Teddy Riner, kao posljednji nosioci baklji u Jardin des Tuileries, na ceremoniji otvaranja “zapalili” vatru u posudi, u stvarnosti je upaljena samo LED rasvjeta.
Ideju i razvoj školjke i balona uradio je francuski dizajner Mathieu Lehanneur, koji je dizajnirao i oblik olimpijske baklje.
„Svjetionik noću i sunce na dohvat ruke tokom dana“, tako je konstruktor opisao svoj dizajn.
Svakog dana tokom Igara, olimpijski plamen, nošen svojim balonom, lebdi u vazduhu od zalaska sunca do dva sata ujutro. Tokom dana može da ga pogleda oko 10.000 ljudi u Tuileriesu, ali moraju da se prijeve za besplatnu kartu za taj spektakl. Balon je, inače, istorijska referenca: prvi let s ljudskom posadom balonom na vrući vazduh dogodio se u Francuskoj 1783. godine.
U drevnoj Olimpiji, nakon prvog takmičenja, olimpijski plamen je upalio pobjednik stadionske trke u hramu Here, majke bogova, i tamo je gorio do završne ceremonije. Simbolizovao je mir i prijateljstvo među narodima. Paljenje olimpijskog plamena prvi put je kombinovano sa štafetom baklje 1936. godine tokom nacističke vladavine u Berlinu i zadržano je uprkos ovoj upitnoj premijeri. Od tada, olimpijski plamen putuje iz Grčke do grada domaćina prije početka igara.
Godine 2024. Olimpijski plamen je imao svoj impresivni Tour de France: baklja je prešla Mediteran na istorijskom brodu i predata pod vodom na Azurnoj obali. Čak je stigla do vrha Alpa, samo što u svemu tome, nije upalila olimpijski plamen. Umjesto toga, pravi plamen je izložen u Tuileriesu, i može se vidjeti pored električno osvijetljenog balona na vrući vazduh.
Ostaje pitanje da li lažni „plamen“ prekida staru grčku tradiciju? Treba reći da su se na drevnim igrama takmičari takmičili goli, a sportisti su bili fizički kažnjavani ako bi pogrešno startali na stazi.
A u borilačkim vještinama, sportisti bi ponekad mogli izgubiti život, ako na vrijeme ne bu dali znak za predaju borbe.
Lažni plamen, takođe, može biti jedan korak u razvoju.
(msn)
S. P.
(NovaSloboda.ba)
