Na završnici “Konjičkog kulturnog ljeta 2020”, Narodni univerzitet Konjic organizuje u četvrtak, u 20 sati, cjelovečernji koncert hora “Sejfullah” Konjic, koji će biti priređen uz maksimalno pridržavanje svih prošisanih epidemioloških mjera u prostoru Ljetnog kina Narodnog univerziteta.
Hor ilahija i kasida “Sejfullah” je formiran devedesetih godina u Konjicu, kao prvi hor koji je njegovao duhovnu muziku islama.S radom prestaje početkom agresije, da bi se na inicijativu starijih članova ponovno okupio 1993.godine.Ime hora se vezuje i za „Sejfullaha ef. Prohu“, istaknutog konjičkog alima iz 19 vijeka. „Sejfullah“ je postao značajan faktor kulturnih dešavanja u gradu, primarno orjentiran na njegovanje duhovne muzike Islama. U proteklom periodu urađen je niz značajnih projekata. među kojima se izdvaja snimanje CD-a i spota za ilahiju “All- Mualim“ ,u saradnji sa ženskim vokalnim ansamblom “Rezonanca“. Drugi album Hor objavljuje u formatu CD-a, na kome je zastupljen repertaor za cjelovečernje koncerte, snimljen tokom boravka na „Balkan trafik“ festivalu u Briselu 2010.godine, i to pod nazivom „Live in Bruxelles“. Izuzetno značajan uspjeh „Sejfullah“ postiže sa ekrenizacijom numera: “Jahač hrabrosti”, „Sumejje“ i videom na temu teksta „Kad srce salavat donese“.
Od četvrtka, u okviru „Konjičkog kulturnog ljeta 2020“, na facebook stranici Zavičajnog muzeja i facebook, instagram i viber mrežama Narodnog univerziteta, biće predstavljena Priču o drvorezbarstvu. Bogat šumom i voćem, konjički kraj pogodovao je izradi predmeta od drveta. Od svih zanatlija koji kao materijale koriste drvo, njegove osobenosti moraju najbolje poznavati drvorezbari. U pripremi drveta za obradu, oni nužno moraju poznavati tehnike sušenja drveta, lijepljenja i spajanja dijelova u cjelinu, kao i na koncu, kako se drvo ponaša prilikom obrade dlijetima. Koliko se do sada zna, prvi pisani trag o drverezbarzbarima sela Bijela pojavio se 1892. godine u turističkom vodiču kroz Bosnu i Hercegovinu. O drvorezbarstvu u dolini rijeke Bijele navedeno je sljedeće: ”U dolini Bijele nalaze se ljupke drvorezbarije, kao i ostali predmeti od drveta, sanduci (bauli ili sehare)”. Drugi zapis o drvorezbarstvu u dolini rijeke Bijele je od austrijskog putopisca i novinara Heinrcha Rennera. On je u Konjicu boravio u dva navrata: 1885. i 1895 godine. Zabilježio je sljedeće; ”Vrijedno je preporučiti i direktni izlet iz Konjica u dolinu Bijele, što smo je već spomenuli. Tu izrađuju veoma lijepe drvene rezbarije i sprave, osobito oni sanduci u kojima seljaci spremaju svoje haljine i vrijedne stvari”. O konjičkom drvorezbarstvu zacijelo je bilo i drugih bilješki u novinama, časopisima i knjigama iz vremena Austro-Ugarske. Boraveći u Konjicu i selu Bijela 1894. godine, profesor sarajevske radionice Alois Studenickaje Zemaljskoj upravi podnio iscrpan izvjestaj o konjickom drvorezbarstvu ukazujući na veliki talent konjičkih drvorezbara. Nakon toga, počinje organizovanije obučavanje i naobrazba Konjičana u Zemaljskoj radionici za umjetne zanate. Ilija Arapović iz sela Donja Bijela kod Konjica je prvi drvorezbar koji je uspjesno završio kurs u Sarajevu 1895.godine, a nakon čega su mnogi konjičani pohađali školu ili kurseve i usavršavali svoje vještine drvorezbarenja (Mato Azinović 1899. godine, Simun Bozić 1901. godine i dr.). Već od 1895. godine, konjički drvorezbari prisutni su i na međunarodnim izložbama i sajmovima. Dolaskom Ivana Ramljaka, izvandrednog poznavaoca stolarstva i drvorezbarstva u Konjicu početkom 1906.godine, odnosno sa otvaranjem Drvorezbarskog kursa (škole) Zemaljske vlade, koji je radio u periodu 1906-1911. godine, otpočelo je zlatno doba konjičkog drvorezbarstva. Već od 1904. godine, školovani drvorezbari u Zemaljskoj školi u Sarajevu ili u školi Ivana Ramljaka, počeli su otvarati samostalene drvorezbarske radionice. Pokretna dobra – zbirke drvorezbarskih proizvoda: ,Mulićev Rekord” u vlasnistvu Sejfudina Vile; ,Rukotvorine” u vlasnistvu Besima Nikšića i SZR ,Braća Nikšić” u vlasnistvu Armina Nikšića su 2006.godine dobila status nacionalnih spomenika Bosne i Hercegovine. Inače, Konjic je jedino mjesto u Bosni i Hercegovini u kome je razvijeno drvorezbarstvo, a tradicija konjičkog drvorezbarstava je zaista bogata i duga sto pokazuje brojka od 218 evidentiranih konjičkih porodica drvorezbara svih generacija. Drvorezbarstvo iz Konjica upisano je na listu nematerijalne kulturne baštine čovječanstva UNESCO-a, odlučeno je na održanom zasjedanju Komiteta za očuvanje nematerijalne kulturne baštine u Južnoj Koreji u decembru 2017.godine.
Od petka, na facebook, instagram i viber mrežama Narodnog univerziteta i facebook stranici Zavičajnog muzeja predstavljamo Nacionalni spomenik “Stara kamena ćuprija u Konjicu” Priču o ćupriiji prati i crtež akademskog grafičara Dine Džumhura. Most je predstavljao remek djelo arhitekture XVII vijeka. Prilikom povlačenja 3. marta 1945. godine, Kamenu ćupriju je bombardovanjem porušila Pionirska jedinica 3. bataljona 370.grenadirskog puka Wermachta, a ostali su čitavi samo kameni stubovi. Pošto je to bio i jedini prelaz preko Neretve, 1946.godine je napravljen novi betonski most niže od ćuprije, koji je i danas u funkciji magistralnog puta M-17. Preko ostataka Kamene ćuprije 1962.godine, postojeća drvena konstrukcija zamijenjena je armirano-betonskom. U julu 2003.godine, Komisija za očuvanje nacionalnih spomenika Bosne i Hercegovine proglasila je ovo dobro nacionalnim spomenikom od značaja za Bosnu i Hercegovinu, a 2006.godine opština Konjic počela s je a radovima na rekonstrukciji Stare kamene ćuprije, uz pomoć Vlade Republike Turske i Vlade Federacije Bosne i Hercegovine, kao i revitalizaciji stare konjičke čaršije sa rekonstrukcijom starih dućana koji su bili neposredno uz most sa lijeve strane. Radovi na Konjičkoj ćupriji završeni su polovinom 2009.godine. Most u potpunosti odgovara mostu iz XVII vijeka. Postavljen je na šest blago prelomljenih svodova, oslonjenih na pet temeljnih kamenih stubova i dva priobalna podzida. Zidan je od precizno izrađenih kamenih kvadera, koji su u donjem dijelu, približno do visine viših vodostaja, od bijelog, dobro obrađenog krečnjaka, dok su gornji dijelovi od lijepo klesane sedre. Zaključni kameni svodovi, takođe, su od krečnjaka. Dugačak je 102 metra. Komisija za očuvanje nacionalnih spomenika Bosne i Hercegovine je u julu 2003.godine donijela odluku da se Istorijska građevina-ostaci Starog kamenog mosta u Konjicu proglašavaju nacionalnim spomenikom Bosne i Hercegovine.
(NovaSloboda.ba)
